Małgorzata Dajewska ur. w 1958 roku w Sosnowcu. W latach 1977-1982 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom ze szkła artystycznego, użytkowego i rysunku uzyskała w pracowni prof. Zbigniewa Horbowego. Od 1984 roku jest pracownikiem naukowym w Katedrze Szkła Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie obecnie  jako profesor prowadzi pracownię szkła artystycznego i użytkowego.

Swoje kreacje rzeźbiarskie Dajewska tworzy w szkle optycznym przy użyciu technik gorących i zimnych, m.in. szlifowania, rytowania, piaskowania i zgrzewania. Obróbką szkła na zimno artystka zajęła się na początku lat osiemdziesiątych, gdy pojawiła się możliwość pozyskiwania szklanego surowca z Jeleniogórskich Zakładów Optycznych. Stała się od tej pory reprezentantką nowego nurtu w szkle polskim i do dziś posługuje się metodą jego przetwarzania. Początkowo, z powodu trudów poznawania nowego materiału, prace Dajewskiej były dość oszczędne i syntetyczne w formie. Jednak dzięki upartemu i ciągłemu zgłębianiu technik obróbki tworzywa szklanego i wykorzystywaniu jego specyficznych możliwości w kolejnych rzeźbach autorka osiągała coraz bardziej zaskakujące i niepowtarzalne efekty. Jej dzieła stają się coraz bardziej rozbudowane, odznaczające się oryginalną kompozycją, a niektóre – będące owocem ciągłych poszukiwań artystki – łączą w sobie szkło, metal i drut. Rzeźby te są przesycone przenikającym je lub jakby zamkniętym w ich wnętrzu światłem. Niewątpliwie prace te emanują emocjami artystki, materializującymi się w ich wnętrzach; właśnie w tych szklanych obiektach można się doszukać najbardziej osobistych jej doświadczeń i intencji. Inspiracją prac artystki bywa świat przyrody, choć przetworzony i wystylizowany poprzez dobór odpowiedniej, subtelnej kolorystyki i spokojnej kompozycji obiektu.

Andrzej Saj