Ewa Partum urodziła się w 1945 w Grodzisku Mazowieckim pod Warszawą.

Studiowała początkowo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (1963-65), a od 1965 na Wydziale Grafiki i Malarstwa ASP w Warszawie, gdzie w 1970 roku, w pracowni Stefana Gierowskiego obroniła dyplom poświęcony poezji konkretnej pt. "Nowe źródła intelektualnych wzruszeń", w części praktycznej będący działaniem na obiektach z pracy Tadeusza Kantora Multipart. Mieszka i pracuje w Berlinie.

To jedna z najbardziej uznanych przedstawicielek sztuki feministycznej na świecie, w Polsce jest niewątpliwą prekursorką tego nurtu oraz wielu innych nowatorskich w latach 60 dziedzin sztuki: poezji konkretnej, body artu, sztuki krytycznej i konceptualnej. Na bogaty dorobek Partum składają się performanse, instalacje, akcje w przestrzeni publicznej, poematy wizualne, fotografie i filmy.

Jej twórczość niemal zawsze dotyczy badania relacji „kobieta-otoczenie”. Cyklem Poems by Ewa tworzonym od początku lat 70, Partum ustanowiła swój indywidualny system lingwistyczny, dzięki któremu konfrontuje się z otaczającą ją rzeczywistością. Są to poetyckie projekty, w których artystka pozbawia znaki alfabetu ustalonych reguł porządkujących. Poddaje litery działaniom sił natury – wiatrowi, morzu, ziemi lub przypadkowości w przestrzeni ludzkiej - rozsypując je w przejściach podziemnych, czy na podłodze w galerii. W latach 1973-74 dokonuje dokumentacji filmowych tych efemerycznych akcji, powstałym w ten sposób pracom nadaje miano Kina tautologicznego, w którym sam proces filmowania przerodzi się w osobną refleksję nad kodem semantycznym filmu. W ramach Poems by Ewa powstają również wiersze wizualne, będące połączeniem odcisków uszminkowanych ust na papierze z wypowiadanymi podczas tej czynności zgłoskami (Mój dotyk jest dotykiem kobiety, 1971), które stają się znakiem rozpoznawczym Ewy Partum, artystka m.in. rozsyłała je pocztą w ramach uczestnictwa w międzynarodowym nurcie mail artu.

Ewenementem w totalitarnej rzeczywistości Polski, są jej akcje w przestrzeni publicznej np. Legalność przestrzeni, 1971. W 1972 roku założyła galerię Adres w Łodzi (działała do 1977), gdzie swoje prace głównie z nurtu sztuki konceptualnej i mail artu pokazywali min. artyści Fluxusu, Krzysztof Wodiczko, Jan Świdziński, Wojciech Borowski.

W 1979 roku podczas performance Zmiana - Mój problem jest problemem kobiety ogłosiła swoje ciało dziełem sztuki. I od tego czasu konsekwentnie, używała swego nagiego ciała, jako formy artystycznego wyrazu. Dzięki nagości nadała byciu kobiety-artystki rangę podmiotu, pokazała, że w istocie, to nobilitujące społecznie funkcje kobiet, czynią je przedmiotem w patriarchalnym dyskursie (Kobiety, małżeństwo jest przeciwko wam!, 1980, Stupid Woman, 1981).

W roku 1981 na zaproszenie Wolfa Vostella wyjeżdża do Berlina, od 1983 roku zamieszka tam na stałe. Z Polską żegna się symbolicznie performansem Hommage dla Solidarności, 1982, z Niemcami wita się również w swoim niepodrabialnym, radykalnym i brawurowym stylu performansem Ost-West Schatten, 1984.

Po ponad 20 latach, dostrzeżono i wskazano ogrom wpływów, jaki jej twórczość wywarła na rozwój i przemiany w sztuce współczesnej. W 2006 miały miejsce w Polsce dwie duże wystawy jej poświęcone: Samoidentyfikacja w Królikarni, Oddziale Muzeum Narodowego w Warszawie oraz Legalność przestrzeni w Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku. W 2007 roku jej prace pokazywano na wystawie WACK! Art and feminist revolution w MOCA, Los Angeles; a w 2008 na wystawie re.act.feminism w Akademie der Künste, Berlin. W 2009 galeria Manhattan zainicjowała w Łodzi projekt: Ewa Partum Konceptualne Muzeum.

Ewa Partum zakupiła stary dom wraz z 30 hektarami ziemi na pograniczu polsko-niemieckim, z zamiarem założenia w nim Muzeum Ewy Partum.

Katarzyna Roj