Kasia Kmita (ur. 1972) – polska malarka i artystka wizualna znana przede wszystkim z prac wykonywanych techniką wycinanki. W 1996 roku obroniła dyplom z malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Studiowała w pracowniach Józefa Hałasa i Stanisława Kortyki (pracownia dyplomująca); aneks do dyplomu z grafiki artystycznej uzyskała w pracowni Andrzeja Basaja.

Artystka otrzymała szereg nagród artystycznych, m.in. Ministra Kultury i Sztuki („Promocje ‘96”, 1996) oraz Rektora ASP we Wrocławiu w Konkursie im. Eugeniusza Gepperta (1998), a także na Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko” (za serię prac łączących elementy polskiego folkloru i popkultury, 2006) oraz wyróżnienie dla najciekawszych postaci kultury roku 2007 przyznawane przez magazyn „Łossskot”. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011, 2017, 2020 – w ramach programu „Kultura w sieci”).

Wybrane wystawy indywidualne: „Wycinanki” (BWA Wrocław, 2007; Bielska Galeria Sztuki w Ustce, 2007; Galeria Zero w Berlinie, 2007; Instytut Polski w Budapeszcie, 2009; Instytut Polski w Sofii, 2010), „Sklep z pamiątkami” (Kordegarda w Warszawie, 2011), „Must Have It” (BWA Awangarda we Wrocławiu, 2011; Galeria Bielska BWA, 2012) „Kim byś była, gdybyś była kim chcesz” (Mieszkanie Gepperta we Wrocławiu, 2016), „Panorama Horyzontalna. Kodry” (wystawa w ramach Sceny Artystycznej 19. MFF Nowe Horyzonty, organizator: Krupa Gallery, 2019), „Foyer” (Kino Muranów w Warszawie, organizator: Krupa Gallery, 2020).

Artystka wielokrotnie brała również udział we wrocławskim Przeglądzie Sztuki „Survival” oraz pokazywała swoje prace na licznych wystawach zbiorowych, m.in. „Midnight Show II” (BWA Dizajn we Wrocławiu, 2014), „Przenikanie”, (Muzeum Współczesne Wrocław, 2016); „Kot Schrödingera. Wobec tradycji” (Galeria Miejska we Wrocławiu, 2017/2018), w tym także zagranicznych (np. „Folk-art-NOW!” Güterbahnhof, Brema, 2009; „Arte Laguna Prize”, Wenecja, 2015).

Znakiem rozpoznawczym twórczości Kasi Kmity są papierowe wycinanki. Łączenie tradycyjnej techniki o ludowej proweniencji ze współczesnymi tematami oraz refleksja nad „miejskim folklorem” pojawia się w pracach artystki od około 2004 roku. Początkowo nawiązywała formą do okrągłych łowickich wycinanek nazywanych „gwiozdami”, a następnie do prostokątnych, wielofiguralnych „kodr”. W niektórych pracach przełamuje też bezpośrednie odniesienia do ludowych motywów, których jedynym śladem pozostaje żmudna, rzemieślnicza niemal technika.

W zbiorach Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych znajdują się trzy prace Kasi Kmity: wycinanki Mail i Dwóch oraz instalacja fotograficzna Dawne kina Wrocławia.

Karolina Dzimira-Zarzycka