Ewa Zarzycka – polska artystka działająca w obszarze sztuki konceptualnej, uprawiająca tzw. performance mówiony. W latach 1973-1978 studiowała projektowanie graficzne w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta). Od 2009 roku prowadzi na macierzystej uczelni zajęcia poświęcone warsztatowi sztuki performance. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków, Lubelskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz Stowarzyszenia Festiwal Brunona Schulza w Lublinie.

Poza perfomancem – utrwalanym również na fotografiach i nagraniach filmowych – Zarzycka tworzy rysunki (zapis map, schematów, wykresów, notatek), obiekty i instalacje artystyczne. Swoje prace pokazywała na wystawach indywidualnych m.in. w Galerii Labirynt w Lublinie, BWA w Zielonej Górze, BWA Awangarda we Wrocławiu oraz galerii lokal_30 w Warszawie. Brała udział w wielu festiwalach i wydarzeniach artystycznych, m.in. Europejskim Festiwalu Sztuki Perfomance w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie czy Festiwalu Sztuki Efemerycznej „Konteksty” w Sokołowsku.

„Ewa Zarzycka znana jest przede wszystkim ze swoich performance’ów. To te mówione, a raczej opowiadane wystąpienia stanowią istotę jej twórczości, która jawi się jako proces, autoanaliza, wyznanie niemożności tworzenia sztuki” – pisała Agnieszka Rayzacher w katalogu towarzyszącym wystawie „Lata świetności” w galerii lokal_30 w Warszawie. Dorota Jarecka w tej samej publikacji stwierdzała: „W twórczości Ewy Zarzyckiej przecinają się dwie tradycje – sztuki konceptualnej i sztuki kobiet. Jak na polskiego artystę postkonceptualnego ma zbyt wiele skłonności do żartów. Jak na artystkę feministyczną za dużo mówi. Ale można dwoistość tę pokazać inaczej. Zarzycka skupia w sobie to, co najlepsze z konceptualnej tradycji badania medium za pomocą należących do niego środków, i to, co najlepsze z kilku dekad krytycznej sztuki kobiet”.

Prace Ewy Zarzyckiej znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Galerii Wymiany Józefa Robakowskiego, Fundacji Moje Archiwum Andrzeja Ciesielskiego i Lubelskiej Zachęty. Do kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych należy Album fotograficzny Ewy Zarzyckiej, który powstał podczas performance’u artystki w ramach sympozjum „Fotografowie filozofujący” w 1985 roku w Skokach pod Poznaniem.

Karolina Dzimira-Zarzycka