Monika Polak (ur. 1992) – polska malarka i artystka wizualna eksperymentująca z tworzywem sztucznym jako materiałem oraz podłożem malarskim.  

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, z wyróżnieniem obroniła dyplom w pracowni malarstwa Stanisława Kortyki oraz pracowni  mediów elektronicznych Wojciecha Pukocza (rysunek studyjny w pracowni Wojciecha Lupy). W 2017 roku rozpoczęła studia doktoranckie na macierzystej uczelni (kierunek malarstwo).

Laureatka Nagrody Artystycznej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu w konkursie „Nowy Obraz / Nowe Spojrzenie” za pracę BIO.S II (2018). Wielokrotnie nagradzana stypendium rektora wrocławskiej ASP: dla najlepszych studentów (2014, 2015, 2016) oraz dla najlepszych doktorantów (2018). Otrzymała również m.in. stypendium im. Jerzego Grotowskiego (2019), stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia (2018) oraz stypendium artystyczne prezydenta Wrocławia (2015, 2016).

Wybrane wystawy indywidualne: „Analogie” w Muzeum Stanisława Staszica w Pile (2019/2020) oraz „Body image” w Galerii Duża Scena Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (2019). Regularnie bierze udział w wystawach zbiorowych (np. „Psychopomp” w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu, 2021), a także licznych międzynarodowych wystawach konkursowych, m.in. 251. Summer Exhibition w Royal Academy w Londynie (2019), 5th Bangkok Triennale International Print and Drawing Exhibition w Bangkok Art and Culture Centre (2019) oraz 5th Watercolor International Biennial Belgrade w Degen Gallery (2018).

W swojej twórczości Monika Polak eksperymentuje z technologią malarską oraz eksploruje możliwości wykorzystania tworzywa sztucznego, pigmentów czy żywicy, poddając je różnym procesem fizycznym i chemicznym. W pracowni-laboratorium dąży do osiągnięcia organicznych struktur obrazów i obiektów malarskich, przywołujących skojarzenia zarówno z makro-, jak i mikrokosmosem.

W zbiorach Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych znajdują się dwie prace artystki: instalacja Only polymers left alive (2019) oraz obraz Unknown (2019).

Karolina Dzimira-Zarzycka