Tomasz Domański ur. w 1962 roku w Giżycku. W latach 1985 – 1988 był wolnym słuchaczem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie Akademii Sztuk Pięknych), następnie, od 1988 roku, pełnoprawnym studentem (Katedra Rzeźby na Wydziale Malarstwa i Rzeźby). Dyplom uzyskał w pracowni rzeźby prof. Leona Podsiadłego w 1993 roku. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Tomasz Domański porusza się w obszarze rzeźby, obiektów, instalacji, wideo, fotografii oraz performansu. Swoje prace eksponuje zarówno w zamkniętych pomieszczeniach, jak i w przestrzeni otwartej w różnych punktach globu, co sytuuje artystę wśród twórców land artu. Związany jest z naturą, i dlatego często używa tworzyw od niej pochodnych: lodu, wosku, ognia, a także odpadów, resztek żywności oraz obiektów z przeszłości poddanych recyklingowi. W swojej twórczości porusza przede wszystkim kwestię trwałości, przemijalności, cykliczności, relacji pomiędzy ludzkim bytem a przyrodą, analizuje procesualność zjawisk naturalnych. Bada właściwości różnorakich materiałów, nawiązuje do idei recyklingu, nadając tworzywu wysoką rangę w hierarchii poszczególnych elementów dzieła. Sięga także do dalekowschodnich koncepcji filozoficznych. Twórca był wielokrotnym stypendystą, m.in. Ministra Kultury i Sztuki, Fundacji Pollock-Krasner (USA), Fundacji Montag (Niemcy), Fundacji Joseph Beuys (Szwajcaria), Fundacji Industriedenkmal (Niemcy). Jego prace znajdują sie w zbiorach m.in. Fundacion Gruber Jez (Merida-Cholul, Meksyk), Nature Art. Museum (Kongju, Korea Południowa) Kronan Sculpture Park (Luleå, Szwecja), Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. W latach 2000 — 2004 artysta pełnił funkcję członka Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.

Alicja Klimczak-Dobrzaniecka