instalacja: konstrukcja stalowa, 9 stalaktytów stalowych
(ostrosłupy o wys. 145 cm na podstawie kwadratu
75 × 75 cm), 9 butli gazowych z palnikami, 9 stalowych
podstaw pod stalagmity woskowe, 9 stalagmitów woskowych,
wosk (200 kg), wym. całości: 300 x 300 x 300 cm,
ed. 2/2
nr inw. DTZSP/207; zakup 2007

Znajdująca się we wrocławskiej kolekcji praca jest wersją Industrialnej groty zrealizowanej w Utica (USA) w 1998 roku. W ograniczonej metalowym szkieletem przestrzeni znajdują się dwa rodzaje form: metalowe stalaktyty pobudzane ciepłem z butli gazowych produkują stalagmity z wosku. Naturalny geologiczny proces został ujarzmiony: zmechanizowany i zindustrializowany. Przebieg tworzenia się nacieków w naturze trwa tysiące lat, natomiast w industrialnej grocie zaledwie kilka chwil. Tym samym doświadcza się złamania wszelkich czasoprzestrzennych prawideł, do jakich człowiek jest przyzwyczajony. Industrialna Grota jest jednym z  powstających od 1992 roku Pomników czasu. Czas – czy też uchwycenie jego przebiegu – jest problemem fundamentalnym. Podobnie jak w powstałych w tym okresie lodowych rzeźbach, Domański burzy przyzwyczajenia współczesnego człowieka do uznawania tylko tego, co długotrwałe, a odrzucania tego, co zmienne czy efemeryczne. Przypomina o prymacie cykliczności natury nad ciągłymi próbami ujarzmienia jej. Dalszą analizę czasu prowadzą „recyklingowe” prace powstałe z odpadków: zużytych torebek herbaty, plastrów wosku do depilacji, fragmentów świńskiej skóry, słomy (Big Pig, 2008, Bikini Line 2008, Zachodnie medium/ Wschodnia materia 1999). Artysta w tych dziełach bada możliwość ponownego wykorzystania zużytych już niegdyś materiałów i tym samym powrotu do cyklicznego pojmowania czasu, które stoi w opozycji do zachodniego linearyzmu.