Lech Majewski ur. w 1953 roku w Katowicach. Początkowo studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W latach 1973-1977 kontynuował naukę na Wydziale Reżyserii PWSFTViT w Łodzi. Reżyser filmowy i teatralny, twórca oper, pisarz, poeta, malarz, kompozytor i scenograf. Należy do członków Gildii Reżyserów Amerykańskich i Europejskiej Akademii Filmowej. Obecnie mieszka i pracuje w Wenecji.

Twórczość Lecha Majewskiego jest wizyjna i tajemnicza. Zarówno na poziomie wyboru tematów, konstruowania warstwy wizualnej, jak i bogactwa zawartej w niej symboliki widać silną fascynację mistrzami malarstwa. Bohaterami filmów Majewskiego są outsiderzy, poeci oraz malarze. Majewski skupia się na wewnętrznych światach swoich bohaterów, buduje malarskie zagadki, które odzwierciedlają skomplikowany i wieloznaczny charakter ludzkiego doświadczenia, wymykającego się w wielu aspektach werbalizacji. Bohaterowie twórcy szukają prawdy, autentyczności, wolności, chcą badać głębsze warstwy egzystencji, tak jak Rycerz (1980), który wyrusza w podróż w poszukiwaniu harfy o złotych strunach, dzięki której ma zapanować na świecie harmonia. Nie znajduje jej, ale zaczyna ją słyszeć w swoim sercu. W filmach Majewskiego wraca świat ze wspomnień dzieciństwa spędzonego w komunistycznym kraju. W budowanych w skupieniu, wyciszonych obrazach filmu Wojaczek (1999) uderza samotność poety i klimat peerelowskiej rzeczywistości wczesnych lat siedemdziesiątych. Angelus (2000) to opowieść o owianej legendą janowskiej gminie okultystycznej, której członkowie – górnicy – pod wpływem mistrza Teofila Ociepki zaczynają zgłębiać wiedzę ezoteryczną i przekładają ją na malarstwo. W rezultacie powstał obraz kipiący śląskim folklorem, magiczny świat pełen aniołów i tajemnych znaków. Szare węglowe hałdy i ulice ciągnące się wzdłuż robotniczych kamienic nabierają szczególnej poetyki, a obecna w filmie ironia podkreśla absurd totalitaryzmu. Scenariusz filmu Ogród Rozkoszy Ziemskich (2004) powstał w oparciu o książkę Metafizyka (2002) autorstwa Majewskiego. Bohaterowie filmu, kobieta i mężczyzna, wchodzą w erotyczno-fantastyczny świat obrazu Hieronima Boscha. Ekranizacja opowiada o miłości, przemijaniu i pustce, którą pozostawia śmierć bliskiej osoby. W ostatnim z filmów – Młynie i Krzyżu (2010) – autor przenosi na ekran obraz Petera Bruegela. Lech Majewski wszechstronnie podchodzi do swoich dzieł, pisze scenariusze filmów, oper i spektakli teatralnych, tworzy do nich muzykę i scenografię. Przykładem jest niezwykła opera z 1996 roku zatytułowana Pokój Saren (na podstawie wiersza z tomiku Mieszkanie, 1981), uznana w 1998 roku przez Międzynarodowy Instytut Teatralny (ITI)  za jedną z najciekawszych współczesnych oper powstałych w latach dziewięćdziesiątych, za co zajęła miejsce w pierwszej dwunastce spośród 500 nadesłanych propozycji.

Katarzyna Poźniak