instalacja wideo składająca się z 33 wideoartów odtwarzanych
losowo: kolor, dźwięk, czas całkowity 90 min,
zawiera: Krew Poety I, 3 min 48 s,
Krew Poety II, 2 min 25 s, Krew Poety III, 3 min 48 s,
Krew Poety IV, 1 min 14 s, Krew Poety V, 1 min 22 s,
Krew Poety VI, 2 min 50 s, Krew Poety VII, 2 min 05 s,
Krew Poety VIII, 1 min 04 s, Krew Poety IX, 2 min 52 s,
Krew Poety X, 1 min 48 s, Krew Poety XI, 2 min 04 s,
Krew Poety XII, 3 min 14 s, Krew Poety XIII, 49 s,
Krew Poety XIV, 1 min 31 s, Krew Poety XV, 5 min 4 s,
Krew Poety XVI, 2 min 19 s, Krew Poety XVII, 3 min 28 s,
Krew Poety XVIII, 4 min 6 s, Krew Poety XIX, 1 min 35 s,
Krew Poety XX, 2 min, Krew Poety XXI, 2 min 23 s,
Krew Poety XXII, 1 min 52 s, Krew Poety XXIII, 1 min 22 s,
Krew Poety XXIV, 1 min 56 s, Krew Poety XXV, 4 min 43 s,
Krew Poety XXVI, 2 min 1 s, Krew Poety XXVII, 2 min 13 s,
Krew Poety XXVIII, 1 min 28 s, Krew Poety XXIX, 2 min 13 s,
Krew Poety XXX, 1 min 47 s, Krew Poety XXXI, 3 min 17 s,
Krew Poety XXXII, 33 s, Krew Poety XXXIII, 5 min 37 s;
12.XII.2006, © i produkcja: Lech Majewski; obsada: patryk
Czajka, Grzegorz przybył, Joanna Litwin; produkcja,
zdjęcia: Lech Majewski; muzyka: Lech Majewski, Józef
Skrzek, dyrektor produkcji: Joanna Macha; kostiumy:
dorota Lis; montaż: eliot ems, norbert Rudzik; dźwięk:
Lech Majewski, zbigniew Malecki, ed. 3/7 + 2 AP
nr inw. DTZSP/141; zakup 2006

Krew Poety powstała w 2006 roku na retrospektywną wystawę artysty w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Jest to zbiór trzydziestu trzech wideoartów prezentowanych symultanicznie, każdy na oddzielnym ekranie. W kolekcji Zachęty znajduje się także osiem fotogramów z tego cyklu. W pracy tej powraca motyw artysty zamkniętego w zakładzie psychiatrycznym. To on „spisuje” na kartce papieru symboliczne obrazy, które widzimy. Poeta prowadzi nas w świat swojej wyobraźni, lęków, obsesji i pragnień. Raz jest jednym z bohaterów, kiedy indziej występuje w roli milczącego narratora. Niektóre przedstawione sytuacje mogły się wydarzyć, inne mają charakter marzenia sennego. Jak mantra powtarzają się w nich te same motywy (m.in. figura ukrzyżowanego Chrystusa, kobiece stopy jako obiekt męskiej czci, ciało matki i mleko). Sceny są konstruowane z oszczędną precyzją i bez dialogów, cechuje je teatralizacja. Pojawiają się w nich nawiązania malarskie – obraz Rogera van der Weydena Zdjęcie z krzyża (ok. 1435) jest rekonstruowany „na żywo” przez zwiedzających Muzeum Prado w Madrycie, a scena zanurzających się w basenie kobiet jest oparta na Źródle młodości (1546) Lucasa Cranacha Starszego. Wśród inspiracji wymienić można między innymi biografię Jean-Michela Basquita, a także poezję samego Majewskiego (Fontanna, 1981). Dzięki rozbiciu linearnej narracji na samodzielne obrazy widz może wybrać własny kierunek oglądania i stworzyć chronologię wydarzeń, „mieszając” czas przeszły, teraźniejszy i przyszły – analogicznie do procesów zapamiętywania dokonujących się w ludzkim umyśle. Nasze doświadczenia są poddawane ciągłej syntezie. Istnieją przeżycia, których nigdy nie zapominamy. Po upływie czasu nie są już one jednak kalką przeszłości, ale nabierają rangi prywatnych archetypów. Krew Poety jest zbiorem tego rodzaju.

Katarzyna Poźniak