Eugeniusz Smoliński ur. w 1942 roku w Seredyńcach. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, którą ukończył w 1967 roku dyplomem z zakresu architektury wnętrz. Aktualnie jest profesorem na Wydziale Grafiki w Pracowni Projektowania Graficznego Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Eugeniusz Smoliński zajmuje się rysunkiem, malarstwem i grafiką projektową. Reprezentuje nurt sztuki racjonalnej. Na początku swojej twórczości artysta uprawiał malarstwo utrzymane w konwencji abstrakcyjnej, ale jego zainteresowania dość wcześnie poszły w kierunku twórczości wielowarsztatowej i wieloznaczeniowej – w jakiejś mierze odpowiadającej złożonej sytuacji sztuki przełomu konceptualnego. Ten nurt sztuki neoawangardowej postawił w całej oczywistości szereg aktualnych wówczas problemów relacji sztuki wobec rzeczywistości, granic sztuki czy problemów tzw. wewnętrznych „mechanizmów” sztuki. Twórcze zainteresowania Smolińskiego ogniskowały się właśnie wokół tych zagadnień, z tym że właściwie artysta poszedł drogą negującą konceptualizm, tworząc prace afirmujące ich materialną stronę, ich estetyczny i treściowy przekaz. Konceptualizm był więc tłem do kształtowania własnej twórczości, notabene dalekiej od jednoznaczności, trudnej do zaszufladkowania w jakimkolwiek z nurtów wtedy dominujących. Prace Smolińskiego
z początku lat siedemdziesiątych odnosiły się niemal wprost do relacji sztuka-rzeczywistość, np. poprzez zderzenie realnych rekwizytów rzeczywistości z ich „sztucznym” obrazem, proponowanym przez artystę. Wtedy też twórca zaczął włączać do swych obrazów konkret słowa, traktując go bądź ideograficznie, bądź – później – podkreślając wyraźnie jego linearne znaczenie. Prace tego rodzaju (zwane też „poezjografami”), stojące na pograniczu tzw. poezji konkretnej, były przykładami portretowania owych nieostrych związków pomiędzy obrazem a słowem (znakiem słowa).

Andrzej Saj