Anna Bujak (ur. 1979) – polska artystka zajmująca się rzeźbą, instalacją i fotomontażem. Absolwentka Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach na Wydziale Humanistycznym (2007) oraz Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu na Wydziale Malarstwa i Rzeźby (2011). W 2017 roku obroniła doktorat zatytułowany Metafory cienia. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2010-2011), Nagrodę Rektora Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie w konkursie „Dyplom – początek drogi” (2013), stypendium artystyczne im. Jerzego Grotowskiego w ramach Wrocławskiego Programu Stypendialnego dla doktorantów (2014) oraz nominację do Nagrody WARTO w kategorii Sztuki wizualne (2015). W 2011 roku zajęła pierwsze miejsce w ogólnopolskim konkursie na projekt statuetki przyznawanej podczas Konkursu na Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla, zorganizowanym przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów (obecnie Narodowy Instytut Muzeów).

Wybrane wystawy indywidualne: „Eutopia” w Galerii XX1 w Warszawie (2022) oraz w Galerii FLU w Belgradzie (Serbia, 2021), „Moartea și fata” („Dziewczyna i śmierć”) w Galerii Casa Matei w Klużu-Napoce (Rumunia, 2019), „Banalność zła” w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu (2015), „Nie mów nikomu” w Galerii Winda w Kielcach (2014), „Afekt” w Galerii BWA – Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie Wielkopolskim (2014). Praca dyplomowa zatytułowana Stado (2011), zrealizowana pod kierunkiem Christosa Mandziosa, prezentowana była w 2014 roku na placu Nowy Targ we Wrocławiu w ramach pierwszej edycji projektu „Młoda rzeźba w przestrzeni miejskiej”.

„Interesuje mnie kondycja człowieka w świecie nowych technologii, w którym wszystko staje się substytutem, a także związek człowieka z antropocentryczną naturą, jego tęsknota za utraconym światem, traumatyczne rozwidlenia pamięci” – deklarowała artystka przy okazji przyznania Digital Residency w galerii OP ENHEIM we Wrocławiu na projekt „Eutopia” (2021). Początkowo w formach rzeźbiarskich ze spawanej stali powracała do motywu zwierząt, które przypominały pozbawione głowy sarny lub jelenie. Obecnie eksperymentuje z różnorodnymi materiałami i technikami, wykorzystując między innymi fotografię, plastik czy neony.   

Karolina Dzimira-Zarzycka [2023]