praca na papierze; węgiel; papier; 8 części, każda około 100 x 70 cm
nr inw. DTZSP/686/1-8, zakup 2013

Seria rysunków Łukasza Gierlaka Agnozja twarzy powstała w 2013 roku. Nazwa –  jak tłumaczy sam artysta – nawiązuje do stanu zaburzonej zdolności prawidłowego rozpoznawania twarzy. Poszczególne elementy twarzy są dla człowieka dotkniętego tym schorzeniem widoczne, ale nie jest on w stanie poskładać ich w całość i odpowiednio zidentyfikować. Bezpośrednią inspiracją dla twórcy była lektura książki brytyjskiego neurologa Oliviera Sacksa Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem.

Wielkoformatowe, monochromatyczne rysunki węglem na papierze przedstawiają fragmenty ludzkiej twarzy w ogromnym zbliżeniu: oczodół, wycinek czoła, część policzka czy nasady nosa. Silny światłocień sprawia, że oko jest właściwie niewidoczne, a oczodół staje się rozległą czarną plamą. Na rysunkach Gierlaka widoczny jest każdy szczegół twarzy, od każdego włoska brwi, przez zmarszczki mimiczne, po pory skóry. Jednocześnie w pierwszym momencie odbiorca, widząc po prostu ciemną plamę, nie rozpoznaje, z czym ma do czynienia. Na chwilę staje się jakby naznaczony agnozją – patrzy na element, którego nie umie rozpoznać i złożyć w większą całość.

Podobną problematykę Gierlak eksploruje także w innych swoich cyklach, skupiając się na kolejnych fragmentach ciała, np. czole (Pejzaż) czy uchu (Bramy ciała).

Karolina Dzimira