cztery części, akryl na płótnie (płótno na blejtramie), wymiary każdego modułu: 180 x 180 cm
nr inw. DTZSP/837/1-4; zakup 2019

Na Struktury osobiste Witolda Liszkowskiego z 2008 roku składają się cztery kwadratowe moduły o jednakowych wymiarach – obrazy akrylowe na płótnie. To część cyklu pod tym samym tytułem, nad którym artysta pracuje od połowy lat 90. Liszkowski tworzy czarno-białe abstrakcyjne kompozycje, szczelnie wypełnione zgeometryzowaną siatką drobnych linii, prostych lub bardziej skłębionych, organicznych. Zdają się one być wycinkiem większej przestrzeni, która rozciąga się daleko poza ramy płótna. 

W tej estetyce utrzymane są również opisywane moduły Struktur osobistych. Każdy z nich pokazuje jakby inny wycinek czy wariant podobnej, nieokreślnej przestrzeni. Na jednym z obrazów linie zbiegające się w centrum prowadzą wzrok odbiorcy w głąb obrazu, zgodnie z zasadami perspektywy linearnej. Głębia zasugerowana w innej kompozycji przechodzi z kolei w miękką plamę czerni, otoczoną obłą, bardziej organiczną strukturą. Dwa pozostałe płótna przedstawiają geometryczne formy wysunięte na pierwszy plan: odwrócony trójkąt oraz okrąg, którego dolna połowa przysłonięta jest głębokim cieniem. Bryły te zbudowane są z podobnych splotów i mają nieregularne, najeżone brzegi. Ich jasna kolorystyka kontrastuje z ciemnoszarym, wpadającym w czerń tłem, przypominającym siatkę o trójkątnych oczkach.

„Struktury osobiste to formy niezależne, odrębne i swoiste, zapisy przezroczyste wobec własnej intuicji i energii wewnętrznej. Sztuka dla mnie jest próbą stworzenia indywidualnego, własnego języka wizualnego, osobistego śladu artystycznego, powołania struktur tożsamych z głęboką podświadomością twórcy” – charakteryzuje cykl sam artysta w katalogu Poza przestrzenią (2003). Struktury „niczego nie udają, nie ilustrują, nie naśladują”, są całkowicie autonomiczne, „nieznane i tajemnicze”.

Liszkowski pokrywa analogicznymi wzorami również większe przestrzenie oraz tworzy z obrazów przestrzenne formy, przeistaczając wnętrza galerii w dzieła totalne. Z kwadratowych modułów Struktur osobistych zbudowano monumentalne kubiki na wystawach „Multistruktury – Sztuka osobista” w Muzeum Narodowym we Wrocławiu (2011) oraz w Centrum Sztuki Impart (2011). Na wystawie „Sztuka osobista” w Galerii Miejskiej we Wrocławiu (2018) obrazy z cyklu były natomiast eksponowane na ścianach.

Karolina Dzimira-Zarzycka