Witold Liszkowski (ur. 1954) – polski artysta zajmujący się między innymi happeningiem, performancem, akcjami ulicznymi, fotografią i malarstwem. W 1979 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta). Członek Zarządu Okręgu ZPAP we Wrocławiu (od 2004), wiceprezes Fundacji OK, ART (od 2013).

W latach 1977-1980 działalność artystyczną i teoretyczną łączył w grupie twórczej Sztuka i Teoria, do której należeli także Andrzej Sapija oraz Maria Zmarz-Koczanowicz. W tym okresie współpracował również z wrocławskimi awangardowymi grupami z obszaru sztuki konceptualnej: Galerią PERMAFO (Natalia LL, Andrzej Lachowicz, Zbigniew Dłubak) oraz Galerią Sztuki Najnowszej (Anna Kutera, Romuald Kutera, Lech Mrożek). W 1979 roku zorganizował i prowadził – wraz z Lechem Mrożkiem, a później również Wiesławem Miśkiem – Centrum Sztuki Współczesnej przy Akademickim Centrum Kultury Pałacyk we Wrocławiu.

Na przełomie lat 70. i 80. Liszkowski realizował sekwencje fotograficzne (m.in. Sztuka osobista) oraz instalacje artystyczne (Pokoje sztuki), a także akcje uliczne, happeningi i performance w przestrzeni publicznej Wrocławia (np. Wyznanie). Od 1995 roku skupia się na cyklu malarsko-instalacyjnym Struktury osobiste oraz projekcjach multimedialnych z cyklu Sztuka zjawiskowa. W 2012 roku wspólnie z Mariuszem Mikołajkiem i Janem Mikołajkiem założył Fundację OK, ART, w ramach której powstają projekty społeczno-artystyczne integrujące różne grupy, m.in. Ośrodek Kulturalnej Animacji Podwórkowej przy ul. Roosevelta we Wrocławiu.

„Liszkowski maluje, rysuje, fotografuje i realizuje monumentalne projekcje, anektuje przestrzeń galerii, tworzy interdyscyplinarne działania parateatralne, posługuje się słowem, obrazem i ogniem, pisze teksty i bezustannie dyskutuje o sztuce, o której mówi, że jest bezwarunkowa i konieczna, podobnie jak miłość i wiara. Swoisty i osobniczy personalizm to charakterystyczny sposób pojmowania i widzenia świata, innych i samego siebie przez Liszkowskiego” – podsumowywał te różnorodne działania artystyczne Andrzej Lachowicz na łamach „Formatu” (2007).

Artysta otrzymał m.in. stypendium Ministra Kultury i Sztuki (1997), stypendium Zarządu Województwa Dolnośląskiego (2008), nagrodę Marszałka Województwa Dolnośląskiego (2013), złotą odznakę ZPAP (2014), a także – wraz z Mariuszem Mikołajkiem i Janem Mikołajkiem – Nagrodę Prezydenta Wrocławia za działalność Fundacji OK, ART (2018). Jego twórczość pokazywana była na ponad 80 indywidualnych wystawach i pokazach (m.in. w Polsce, Czechach i Niemczech) oraz przeszło 60 wystawach zbiorowych, np. w Ludwig Múzeum w Budapeszcie (Węgry, 2016) czy Galerie Vrais Rêves w Lyonie (Francja, 2002).

W zbiorach Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych znajdują cztery prace Witolda Liszkowskiego z 2008 roku z cyklu Struktury osobiste.

Karolina Dzimira-Zarzycka