Lech Mrożek (1953-2020) – polski artysta zajmujący się m.in. fotografią, filmem, performansem, akcjami artystycznymi w przestrzeni miejskiej. W latach 1972-1977 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta) w pracowni Alfonsa Mazurkiewicza. Obronił dwa dyplomy – z malarstwa (u Konrada Jarodzkiego) oraz z filmu i telewizji (u Leszka Kaćmy).

Aktywnie angażował się w inicjatywy artystyczne powstające we Wrocławiu w latach 70. XX wieku. Współtworzył – wraz z Romualdem Kuterą, Anną Kuterą, Piotrem Olszańskim oraz duetem Antosz&Andzia (Stanisławem Antoszem i Katarzyną Anną Chierowską) – Galerię Sztuki Najnowszej prowadzoną od 1975 od 1980 roku w Akademickim Centrum Kultury Pałacyk we Wrocławiu. Związany był z międzynarodowym ruchem sztuki kontekstualnej Jana Świdzińskiego, m.in. w 1976 roku brał udział w przygotowaniu wystawy „Contextual Art” w Lund w Szwecji oraz w innych konferencjach i wystawach związanych z tym nurtem (do 1978 roku). W 1979 roku – wspólnie z Witoldem Liszkowskim – założył Centrum Sztuki Współczesnej działające w ACK Pałacyk, a później w Ośrodku Kultury i Sztuki we Wrocławiu.

W listopadzie 1977 roku zrealizował w ACK Pałacyk wystawę zatytułowaną „Czy jeszcze istnieje sztuka?”, którą zapoczątkował cykl działań artystycznych prowadzonych w kolejnych latach, prowokujących do refleksji nad zinstytucjonalizowanym systemem sztuki. Często włączał do swoich prac komentarz słowny, np. na pocztówkach, na planszach w formie „gazetek” – takich jak Biografia (1977) czy Mój punkt widzenia nie jest Twoim punktem widzenia (1977) – czy na tzw. „Szmatach”, czyli kompozycjach fotograficzno-tekstowych na luźno rozwieszonym płótnie, np. Rozmowy (1979). Swoje komentarze umieszczał także w przestrzeni publicznej Wrocławia, np. na gmachu Muzeum Narodowego oraz na słupach ogłoszeniowych (cykl Komentarz, 1981).

W twórczości artystycznej zajmował się również fotografią (m.in. cykle: Rzeczywistość, 1975; Another, 1975; Size, 1975; Puste – pełne, 1979-1981), filmem (m.in. Testy, 1975-1976; Przygotowanie kamery, 1975; No identifying!, 1976; Relacje, 1976), wideo artystycznym (m.in. Relacje, 1976) czy pokazami slajdów (m.in. Collection in Red, 1975; Does Art Still Exist?, 1977-1978). Swoje prace wystawiał głównie w Galerii Sztuki Najnowszej (np. „Mój punkt widzenia nie jest Twoim punktem widzenia”, 1977). Uczestniczył także w zagranicznych wystawach zbiorowych, m.in. w Zagrzebiu („Polish Avant-garde”, 1974), Eindhoven („Fotografia konceptualna wschodniej Europy”, 1978), Amsterdamie („Works and Words”, 1979).

Lech Mrożek działał w instytucjonalnym systemie sztuki do 1983 roku. W kolejnych latach okazjonalnie brał udział w wydarzeniach artystycznych, m.in. w „Spotkaniu kontekstualnym” zorganizowanym na 30. rocznicę powstania ruchu w Galerii Entropia we Wrocławiu (2005). Wspólnie z żoną prowadzi agencję reklamową, zajmując się m.in. projektowaniem graficznym oraz działalnością wystawienniczą.

W zbiorach Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych znajdują się trzy prace Lecha Mrożka: Mój punkt widzenia nie jest Twoim punktem widzenia (czerwony) (1977), Czy jeszcze istnieje sztuka (1978) oraz Mój kontekst (1979).

Karolina Dzimira-Zarzycka