fotograficzny kolaż cyfrowy, lambda, c-print na
aluminium, 3 części, 210 x 81 cm każda, ed. 5 + 2 AP
nr inw. DTZSP/191; zakup 2007

Kompozycja nawiązuje do renesansowego obrazu Hansa Holbeina Młodszego Ambasadorowie, powtarzając w miarę dokładnie lub w przybliżeniu elementy pierwowzoru: ustawienie i rodzaj ubioru dwóch osób we wnętrzu z wieloma symbolicznymi przedmiotami czy geometryczną posadzkę z anamorfozą. Zofia Kulik sportretowała siebie z mężem (Przemysławem Kwiekiem, również artystą). Ironia zawarta w tej pracy przejawia się w kilku aspektach. Wykwintne i nowoczesne przedmioty, widoczne na obrazie Holbeina, zastąpione zostały typowymi produktami czasów realnego socjalizmu z kilku krajów wschodnioeuropejskich (czajnik, maszyna do pisania, sprzęt fotograficzny). Zamiast luksusowych renesansowych tkanin widzimy banalną zasłonę i obrus z fotomontażowej pracy autorki. Sprzęty to wcześniejszy warsztat pracy artystów i wyposażenie przeciętnego domu, a dekoracyjne elementy składają się z figur, jakich Zofia Kulik używała w swoich rozrachunkach z czasami totalitaryzmu. Zarówno przedmioty, symboliczne figury, jak i ukazane osoby są dla czasu teraźniejszego „ambasadorami przeszłości”.