olej na płótnie, 115 × 130 cm;
dar Autora 2020

Obraz Wieża dziesięciu dekad 1918-2018 przedstawia umieszczony bliżej lewej krawędzi płótna uproszczony kształt geometryczny, który podkreśla wertykalny charakter kompozycji. Złożony jest on jakby z kamiennych schodków i zwęża się ku górze. Kolorystyka o charakterze monochromatycznym – na szarobłętkitnym tle znajduje się jasno- i ciemnogranatowy kształt, którego poszczególne partie układają się naprzemiennie, tworząc cztery warstwy kolorystyczne.

W pracy widzimy znane ze wcześniejszej twórczości artysty zabiegi malarskie: nakładające się na siebie elementy, których struktura i faktura staje się głównym motywem, oraz ich rytmizacja podporządkowana naczelnej zasadzie.

Dzieło tak opisywał Andrzej Kostołowski w tekście pt. Kamienie, niebo, faszyny i popiół. Uwagi o malarstwie Stanisława Ryszarda Kortyki: „w nowszych pracach parokrotnie pojawia się motyw wieży […]. W Wieży dziesięciu dekad 1918-2018 jest skumulowanie polskiego stulecia niepodległości z dość wąską ostatnią dekadą”. Zdaniem Jacka Grenata, który wspominał pracę w recenzji Ślady wspólne, w obrazie tym: „namalowany przedmiot staje się punktem wyjścia niemal abstrakcyjnych kompozycji o tematyce związanej z czasem”.

Praca była pokazywana m.in. podczas wystawy „Część wspólna. Jarek Jeschke – Stanisław Ryszard Kortyka” (2018, Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, Galeria Nowy Wiek) oraz cyklu wystaw towarzyszących pięćdziesięcioleciu pracy twórczej artysty w 2019, zaś jego reprodukcja znalazła się na okładce katalogu monograficznego malarza wydanego z tej okazji.

Jakub Zarzycki