Zdzisław Jurkiewicz ur. w 1931 roku w Wolsztynie. W latach 1950-1956 studiował na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Dyplom 1956. Po ukończeniu studiów podjął pracę dydaktyczną w Katedrze Architektury, Malarstwa i Rzeźby w macierzystej uczelni, uzyskując w 1996 roku tytuł profesora sztuk plastycznych. Członek Związek Polski Artystów Plastyków i Grupy Wrocławskiej. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Architekt, malarz, rysownik, fotografik, teoretyk, poeta, twórca najprawdopodobniej pierwszej w Polsce pracy o charakterze environment. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1970) oraz stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej (1976). Od 1976 roku rzeczoznawca Ministerstwa Kultury i Sztuki w zakresie oceny sztuki współczesnej. Autor artykułów poświęconych sztuce najnowszej. Od 1978 roku oprócz twórczości plastycznej zajmował się poezją. Brał udział m.in. w Biennale w São Paulo (1974) oraz reprezentował Polskę na wystawie w Centre Pompidou w Paryżu (1983).

Pod wpływem sztuki lat pięćdziesiątych XX wieku – europejskiego informelu, ulegającego kontaminacji z powojenną polską tradycją koloryzmu, po 1955 roku coraz częściej przywdziewającego abstrakcyjny ze względów formalnych kostium, tworzy Jurkiewicz prace nawiązujące do świata form biologicznych i malarstwa materii. Frapująca artystę od momentu romansu intelektualnego z surrealistami idea przypadku, wzmocniona wpływem amerykańskiego ekspresjonizmu, objawia w drugiej połowie lat sześćdziesiątych fascynację artysty malarstwem gestu. Spontanicznym, absolutnym i bezwzględnym aktem twórczym, w którym materialne dzieło stanowi jedynie swoistą dokumentację aktu kreacji, staje się śladem procesu, dowodem twórczej aktywności. Myśli towarzyszące obiektowej dokumentacji „przygód ściekających farb” wystawionej po raz pierwszy w 1967 roku na wystawie we wrocławskiej Galerii pod Moną Lisą jeszcze w tym samym roku konkretyzują się w idei kształtu ciągłości, najlepiej wyrażonej malarskimi cyklami Strefy i Continuum. Jej pojawienie się stanowi moment zwrotny w twórczości artysty. W tym czasie Jurkiewicz poddaje intelektualno-malarskiej analizie zagadnienia z dziedziny geometrii i teorii liczb. Odtąd poszukuje efektywnych sposobów wyrażenia rozwiązań problemów koncepcyjnych, dla których jako obszar wspólny obrał nauki ścisłe i malarstwo. Probabilistyka, kombinatoryka, postęp arytmetyczny, geometryczny, teoria złotego podziału, spirala logarytmiczna, tzw. rozmaitości topologiczne, przekształcenia figur – stanowią odtąd główne źródło inspiracji i zarazem podstawowe narzędzie pracy twórczej autora.

Sylwia Świsłocka