nr inw. DTZSP/807; zakup 2017
obraz; olej; płótno; 30 x 24 cm

Obrazy Pawła Baśnika należą do cyklu stworzonego przez artystę w 2017 roku w ramach pracy dyplomowej przygotowanej na Wydziale Malarstwa i Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Promotorami pracy magisterskiej Baśnika, zatytułowanej Post mortem – obraz jako relikt osobowej świadomości, byli Łukasz Huculak oraz Wojciech Pukocz.

W cyklu Post mortem Paweł Baśnik tworzy serię wizerunkóww estetyce nawiązującej do XIX-wiecznego malarstwa portretowego bądź ówczesnej fotografii. Przedstawione twarze są jednak zdekonstruowane, zniszczone, rozmyte, pokryte plamami, jakby nadpsute. Anita Wincencjusz-Patyna opisuje serię w następujący sposób: „Tajemnicze mistyfikacje Baśnika to cykl portretów w jakimś stopniu osadzony w połowie XIX wieku, poddawany zarówno procesom twórczym młodego malarza, jak i procesom zewnętrznym: działaniu światła, wilgoci, temperatury, reakcji werniksów, pigmentów”. W ciemnej, niemal monochromatycznej kolorystyce dominuje czerń, brąz, szarość i brudny beż.

Tytuły większości prac są skonstruowane w analogiczny sposób: z inicjałów składających się z dwóch lub trzech liter oraz z zakresu lat z XIX lub XX stulecia (w jednym przypadku z przełomu XVI i XVII wieku). Takie zestawienie sugeruje, że to inicjały portretowanej osoby oraz rok jej narodzin i śmierci. Z dziewięciu prac Baśnika w kolekcji wyłamuje się obraz Caput Mortuum– noszący odrębny tytuł oraz przedstawiającyludzką czaszkę zamiast portretu.

C.E.H. 1949-2011 przedstawia zniszczony portret starszego mężczyzny, lekko zwróconego w prawą stronę. Wyraźnie widoczna jest lśniąca, łysa czaszka wyłaniająca się z ciemnego tła, a także zarys oczu, nosa i prawego ucha. Dolną strefę twarzy pochłania ciemna, nieregularna, granatowo-bordowa plama, sięgająca od szyi do oczodołów.

Karolina Dzimira-Zarzycka