akwaforta, akwatinta; papier; ed. 6/20; wym.: papier 70 × 100 cm, odbitka 60 × 90 cm
zakup 2020

Grafika Deadly Repetition przedstawia pięć wieżowców zawieszonych nad powierzchnią pokrytą geometryczną strukturą. Osadzone na cienkich palach budynki są niekompletne – widać nagi szkielet niektórych kondygnacji. Trudno powiedzieć, czy są jeszcze nieukończone, czy już częściowo zniszczone. Wieżowce o rzędach takich samych okien i balkonów przypominają wielkie, smukłe prostopadłościany. Między niektórymi budynkami dostrzec można poziome łączniki, których część wybiega poza kadr, jak gigantyczne kładki czy rampy. Za nimi rozciąga się pusta przestrzeń.

Monochromatyczna, utrzymana w skali szarości grafika pochodzi z dyplomowego cyklu Expired Futures, w którym artysta połączył podwójny warsztat: architekta i grafika. Motywem przewodnim są porzucone, opuszczone, zapomniane wrocławskie budowle, ślad minionej świetności w rozpadającym się – i to dosłownie – świecie. Apokaliptyczne skojarzenia potęguje dojmująca pustka i bezdenne otchłanie otwierające się pod budynkami. Wizja Libardoniego przywodzi nieco na myśl XVIII-wieczną twórczość Piranesiego: fantazje architektoniczne z nieistniejącymi miejskimi strukturami oraz grafiki ukazujące potęgę starożytnego Rzymu przeradzającą się w ruinę. Tam jednak zwycięża natura, zabytki zarasta roślinność, a ulicami przechadzają się ludzie – tutaj brak jakichkolwiek śladów życia.

Motyw wieżowców pojawiał się także we wcześniejszych pracach artysty. Niekiedy inspiracją były dla niego konkretne budynki, m.in. wrocławski Trzonoliniowiec, krakowski Szkieletor czy katowicki Haperowiec.

Karolina Dzimira-Zarzycka