akwaforta, akwatinta; papier; ed. 8/20; wym. papier 70 × 100 cm, odbitka 60 × 90 cm
zakup 2020

Grafika Dissolving Boundaries przedstawia na pierwszym planie modernistyczną bryłę Audytorium Chemii we Wrocławiu, a na drugim – wieżowiec Wydziału Chemii. Oba budynki należą do zaprojektowanego przez Krystynę i Mariana Barskich kompleksu architektonicznego z przełomu lat 60. i 70. XX wieku. Przed audytorium rozciąga się przepaść, częściowo zabezpieczona deskami, która wydaje się biec pod powierzchnią miasta. Wieżowiec o ciemnych i pustych oknach jest częściowo rozebrany, widać nagi szkielet kilku kondygnacji. Gdyby nie charakterystyczna bryła audytorium – lekka, przeszklona, z wysuniętą do przodu drugą kondygnacją – można by zobaczyć w tym fragment fikcyjnego miasta, zbudowanego z geometrycznych struktur, jeszcze niedokończonego lub już zniszczonego.

Monochromatyczna, utrzymana w skali szarości grafika pochodzi z dyplomowego cyklu Expired Futures, w którym artysta połączył podwójny warsztat: architekta i grafika. Motywem przewodnim są porzucone, opuszczone, zapomniane wrocławskie budowle, ślad minionej świetności w rozpadającym się – i to dosłownie – świecie. Apokaliptyczne skojarzenia potęguje dojmująca pustka i bezdenne otchłanie otwierające się pod budynkami. Wizja Libardoniego przywodzi nieco na myśl XVIII-wieczną twórczość Piranesiego: fantazje architektoniczne z nieistniejącymi miejskimi strukturami oraz grafiki ukazujące potęgę starożytnego Rzymu przeradzającą się w ruinę. Tam jednak zwycięża natura, zabytki zarasta roślinność, a ulicami przechadzają się ludzie – tutaj brak jakichkolwiek śladów życia.

W 2020 roku artysta otrzymał za Dissolving Boundaries złotą nagrodę w międzynarodowym konkursie Bienal Oswaldo Goeldi w Brazylii w kategorii grafika. Grafika pokazywana była m.in. na wystawie „Zasoby naturalne. Dzieła z kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych” w Muzeum Współczesnym Wrocław (2020).

Karolina Dzimira-Zarzycka